Πόσο τυχερή είμαι

Μέσω Γερμανίας και Βελγίου φτάνουμε σε μια θάλασσα αλλιώτικη, το χρώμα γκρι-γαλάζιο-μπεζ της σκόνης, όλα μαζί. Και ακοίγω την πόρτα, κατεβαίνω και μυρίζω θάλασσα, ακούω γλάρους, ανασαίνω βαθιά. Γεύομαι ζουμερά καλοκαιρινά φρούτα με φόντο τη θάλασσα σαν πίνακα του Μονέ. Πραγματικά μου έκανε εντύπωση πόσο καλά το έχει αποτυπώσει ο Μονέ, που μόλις το είδα το τοπίο, νόμισα ότι το ξέρω από κάπου, είχα την αίσθηση ότι το έχω ξαναδεί.

Ο πορθμός της Μάγχης. Ένα όνειρο που ήταν καλά κρυμμένο μέχρι να συμβεί. Πετούσα από χαρά στο κατάστρωμα, με μάτια γεμάτα περιέργεια, ανυπομονησία και τρελή χαρά. Και εμφανίζονται από μακριά the white cliffs of Dover, βγαλμένα από χαζο-ρομαντική τανία εποχής, τέλεια!!

Χαζεύω το φως της πανσελήνου στη θάλασσα της Μάγχης από το παράθυρο της σοφίτας. Στην αγγλική εξοχή. Ακούγοντας την Julie London στη μελωδία του blue moon. Αξία ανεκτίμητη.

Είμαι κατακουρασμένη αλλά δεν θέλω να πάω για ύπνο γιατί αυτή η στιγμή είναι πανυπέροχη, μοναδική, για τέτοιες στιγμές ζω.

Τόσο τυχερή είμαι.