centre of thruth

beautiful she

together with this music...

and a dreamy dancing moment in the middle of the night, let's dance like fairies...
Full of love and true tiny sparkling moments.

Από το όνειρο με τον παππού

Είδα σήμερα για τρίτη φορά τον παππού όνειρο, από τότε που πέθανε.

Ήμασταν σε ένα τραπέζι, στην αρχή ήμουν εγώ με τη γιαγιά μόνο, μετά πήγα και έφερα τον παππού. Ήταν πολύ αδύνατος και αδύναμος. Φορούσε καφέ ρούχα και καφέ αθλητικά παππούτσια. Παρόλο που ήταν αδύναμος, το βήμα του ήταν σταθερό και γρήγορο, γιατί δεν ήθελε να δείξει την αδυναμία του, ως περήφανος άνδρας που ήταν. Τον έφερα λοιπόν στο τραπέζι, η γιαγιά μου, νέα, μας περίμενε με ανυπομονησία. Μόλις την είδε προχώρησε με γρήγορα και σταθερά βήματα, έφτασε κοντά στην καρέκλα και καθώς τον βοηθούσε η γιαγιά μου να καθίσει άρχισε να τρέμει. Μετά κάθισα κι εγώ, στην κεφαλή του τραπεζιού. Ο παππούς καθόταν στα δεξιά μου, η γιαγιά στα αριστερά μου. Ο παππούς είχε σκύψει και μιλούσε στη γιαγιά κι εγώ του χάιδευα την πλάτη γιατί δεν ήξερα πώς αλλιώς να τον παρηγορήσω για την αδυναμία του. Δεν μιλούσα.
Και τότε η γιαγιά μου είπε: "Με τον καιρό, και τη σιωπή, θα αγαπάς με πράξεις." Και ξύπνησα διαφωτισμένη πως η σιωπή είναι πολλές φορές αρετή.

Το απόγευμα στο γραφείο θυμήθηκα το όνειρο και έγραψα νέους στίχους:

Με τον καιρό
και τη σιωπή
θα αγαπάς με πράξεις.

Μη μου μιλάς
κι υπόσχεσαι
πως δήθεν δεν θα αλλάξεις.

Θα σου χαϊδεύω γλυκά την πλάτη
Θα σε παινεύω στο κρεβάτι
άντεξέ με μόνο
κι αγάπα με με τον καιρό
και τη σιωπή
με πράξεις.

Θα προχωράς
κι εγώ μαζί
κι οι δυο μαζί με πράξεις.

Κι όταν γερνάς
και φθείρεσαι
προς το καλό θ' αλλάξεις.

Θα σου χαϊδεύω γλυκά την πλάτη
Θα σε παινεύω στο κρεβάτι
άντεξέ με μόνο
κι αγάπα με με τον καιρό
και τη σιωπή
με πράξεις.

Το δωρίζω στο υπέροχο ζευγάρι της Κατίνας και του Ζαχαρία, που, μπορεί να μην τα έλεγαν όλα, αλλά μείναν μαζί για πολύ, δεμένοι με πράξεις.
Μου λείπετε.