His poison of compassion

Deep cut.
Revolting heart, lost, not knowing how to feel.
Little somatosensory input.
Minimal vaginal input.
It hurts.
You hurt me.
Do it again.
Cause tomorrow I'll feel it all,
the sweet pain of emptiness.
And my breath getting heavier when I think of you.
But no contact.
Why do I know your brother, your father, your sister, your mother?
I want you to be faceless.
Emotionless.
But full of compassion.
To sooth my loneliness.
To make my eyes glow again.
Or not.
But full of compassion.

P.S. For M. who is reckless.

Απουσία συναισθήματος, παρουσία λυρισμού

Κάτι μου λείπει σήμερα.
Άδεια σκέψη, καμία ζωή και θά θελα να μπορώ.
Μα κουράζομαι εύκολα, δεν επιμένω πια, δεν υπομένω πολλά.
Μηνύματα άστοχα και αναπολήσεις σε ιστορίες γραμμάτων αρχαίων.
Φέτος ξέχασα πολλά γενέθλια.
Και πόνεσα στα δικά μου που με ξέχασαν.
Κοστίζει ξαφνικά όταν κάποιος έστελνε πάντα και τώρα κόπηκε.
Δε μιλώ για τους γονείς, ούτε για τον αδερφό.
Μιλώ για κάποιον που αγάπησα πολύ, πόνεσα πολύ, απογοήτευσα πολύ.
Έτυχε σήμερα να σκεφτώ τα παλιά, τα αρχαία, από φόβο για τα ερχόμενα.
Αν υπάρξουν.
Αχ αυτή η λυρική διάθεση.

Κι αν πάω στα νότια θα ξυπνάω καλύτερα το πρωί, θα χαίρομαι τη δροσιά του πρωινού;
Σε αντίθεση με την τωρινή παγωνιά.
Θα ναι μια ωραία αλλαγή από τον αγγλοσαξονικό μου γλωσσικό κόσμο.
Αλλά κυρίως από τον κυνισμό που νιώθω να εκπέμπει το περιβάλλον εδώ.
Αν συμβεί.
Θα σκάσω απόψε από λυρισμό.

Αυτό: