"Words"

a letter and a letter on a string..
do-do-do-dot
do-do-do-dot
find them, you can use them,
say them, you can hear them,
write them, you can read them,
love them, fear theeem,
WORDS
a letter and a letter on a string!!
μια βραδυά με τραγούδι, αδέξιο, σωστό, σταθερό, ασταθές,
με παρτιτούρα ή χωρίς,
με δάσκαλο και μαθητή,
δεν θέλω τίποτα,
κανένα δώρο κανένα υλικό κανένα βραχιόλι δεν με κάνει χαρούμενη.
Nα τραγουδώ, χορωδία,
πάντρεμα φωνών και διαθέσεων
λες μόνο τη δική σου μελωδία, της φωνής σου,
κι όταν τη μάθεις καλά αφήνεσαι να ακούσεις και τις υπόλοιπες στη μείξη τους
φανταστικό!!
πανέμορφο!!
πλήρωση, ηρεμία αλλά και ενθουσιασμός
όπου και να πάω η χορωδία θα ναι επιλογή
η βραδυά αυτή ήταν μια αναδρομή αγαπημένη στα μουσικά μου χρόνια..
ξεπήδησε από μέσα μου μια πηγή χαράς!!

keep them..!!
Words, a letter and a letter on a string..

Μια πρόταση για σύγχρονη ποίηση

"Για μια στιγμή σώπασε το δωμάτιο
Κόπηκε το ρεύμα
Σβήσαν οι τηλεοράσεις
Τα ραδιόφωνα ξέμειναν από μπαταρία
Ο αέρας πήρε μακριά τις εφημερίδες
Και οι υπολογιστές δεν χωρούσαν πια την απελπισία μας
Μείναμε μονάχοι δίχως δημοσιογράφους
Ήταν εκείνη τη στιγμή την ελάχιστη
Που ήθελα να ακούσω την καρδιά μου
Χωρίς δικηγόρο ή ψυχολόγο
Ήταν η στιγμή που είχα παραιτηθεί από τα κόσμια
Ίσως κι απ'τα εγκόσμια
Και μια σκέψη τινάχτηκε μες στο μυαλό μου
Κι είπα

Την ώρα που θα πάψει να μιλά η επικαιρότης
Θα ξαναγεννηθεί η ιστορία
Ματαιότης και λιτότης
Μα πάνω απ' όλα ηλιθιότης"

Ποίημα από την νεοεκδοθείσα συλλογή του Παναγιώτη Αρβανίτη "Μια στάλα κατράμι σ' ένα βαρέλι μέλι" (εκδόσεις Γαβρηιλίδης)

Για την υπεράσπιση: Δεν είμαι ο τύπος που κάνει διαφήμιση, ούτε χάρες, απλώς νομίζω ότι κάτι έχει να πει για την εποχή. Η κρίση δική σας!!

Το κορίτσι στο μάθημα

Κοιτάζει προς τον "πομπό της γνώσης", σημειώνει, προσέχει, αγχώνεται,
συνεχίζει με θάρρος και πείσμα να γράφει
σημαντικά και ασήμαντα.
Ξάφνου να σου ξανά τα μυγάκια στις πατούσες
και σ' όλο της το σώμα
Τινάζεται ελαφρά στρίβοντας το κεφάλι
και τότε
το βλέμμα της πέφτει στο "αττικόν φως" που λούζει τα ντουβάρια του κυλικείου
Έξω κάθονται πίνοντας τον καφέ τους συμφοιτητές.
Αλλά το κεφάλι της ασυναίσθητα στρέφεται ψηλότερα, στον ουρανό,
"Αισθάνεται" μια πεταλούδα
Που φεύγει για το πιο άγριο λιβάδι,
Για το πιο δροσερό βουνό
Και φτάνει στην Αφρική --πώς τα κατάφερε--, στη Χονολουλού
Αρπάζει ένα μπαμπού και σαν άλλος ένας Ευρωπαίος εξερευνητής προχωρά στα άγρια δάση του Αμαζονίου,
Ιθαγενείς η παρέα της,
συνεννοείται άψογα, επικοινωνεί σε όλες τις γλώσσες
και σε καμία αν δεν θέλει.
Πολύ ψηλά κρατούσε το κεφάλι και κάποια στιγμή την πόνεσε λίγο.
Τρίβει με το μικρό ζεστό της χέρι το πίσω μέρος του λαιμού,
αλλά μουτζουρώνεται με το στιλό.
Τι είναι αυτό στο χέρι μου; Α, ναι, είμαι στη σχολή. Πού πήγαν όλοι;



Στην αγαπημένη μου Β.

Μέρος δεύτερο

Επιλογή που πληγώνει κι εσένα τον ίδιο
"το μισό μου εαυτό πάλι θ' αφήσω πίσω" άκουσα σ' ένα τραγούδι.
Και πράγματι, κάθε φορά που μου 'ρχονται δάκρυα
κι αναρωτιέμαι γιατί
είναι που μου λείπει εκείνος
ο μισός μου εαυτός που είναι μαζί σου
μακριά.
Διπλώνομαι τότε στα δύο
και σκέφτομαι τη γούβα,
αυτή τη γουβίτσα του ώμου σου που με φιλοξενούσε πάντα γλυκά
στο μονό σου κρεβάτι.
Πόσο βαθιά μέσα μου μπορεί να είσαι;

Κάθε φορά θ' αφήνω πίσω το μισό μου εαυτό;
Και πόση θα μένει από μένα;
Αναπληρώνοντας το μισό που μου λείπει
Αλλάζω κάθε φορά
Αλλάζω σιγά σιγά
Για ν' αφήσω πάλι κάπου το νέο μου μισό και να ξανααλλάξω.