Όσο κρατάει ένα παγωτό (a.k.a. μια κραυγή απ' την ανατολή)

Μια κραυγή από την ανατολή με αφύπνισε χτες.
Πάνω σε μια χάρτινη τσάντα γεμάτη κόκκους καφέ σημείωσα:

Όσο κρατάει ένα παγωτό.
Μια κραυγή από την Ανατολή
μια βαθιά φωνή και μια σαντουρομελωδία επαναλαμβανόμενη.
Κάθεσαι και αποκαλύπτεις την ψυχή σου
εν μέσω ανίδεων και φωνακλάδων,
εν μέσω τρελών, ζητιάνων και σαλτιμπάγκων,
εν μέσω παιδιών που ήδη έχουν μάθει να κρίνουν.
Τραγούδα ξανά σε παρακαλώ.
Κάνε με να ταξιδέψω σε μεσογειακά πελάγη
και να αφήσω τους εδώ φίλους μου να ψωνίζουν σουηδικά μικροαντικείμενα.
Ποιά είναι η ιστορία σου και πώς έμαθες να εκτιμάς τον πόνο;
Και ποιά μονοπάτια, ποιές μνήμες κατάφερες να μου ξυπνήσεις;
Κάτι προσπέρασε βιαστικά την επιφάνεια και βούτηξε κατευθείαν στον πυρήνα, στο αληθινό μου είναι.
Πόσο λίγες νότες επαναλαμβανόμενες και πόσο πολλές θύμησες μοναδικές.
Μπορώ να μείνω στο εδώ και τώρα, στην ελευθερία του πετάγματος;
Και τελικά το παγωτό τελείωσε.
Κι δυστυχώς έφυγα γιατί με περίμεναν,
αλλά κράτησα τη βαθιά κάθαρση και  ευδαιμονία.

Write this down

I am writing it down. The plan for growing MM big and healthy.
Ready to offer to people all its goods.
Excited to be a part of this.

Evolving through experience (MMM summer school)

This week has been one of the best times in my life. So much strength and balance, so many authentic and beautiful moments.
On the MMM (Margaret Morris Movement) book the description of this movement is:
Recreational, Athletic, Creative, Therapeutic.
I clearly felt all these aspects in the extreme.
In Greek there is a perfect word that captures (almost all) these meanings: κάθαρσις (catharsis, first used by Aristotle in his definition of tragedy).

The wonderful French seaside and English countryside were the first stops of our trip.
Smelling the sea, eating juicy cherries and admiring colorful English-style gardens were my first strong impressions.

Then the summer school began.
Entering the gym full of expectations and excitement.
Appreciating the instructions of different teachers.
Imagining my invisible dance angel lifting my thorax before each exercise.
Pushing my ankle to keep the absolute balance (and hurting it by pushing too hard -- my fault, but the balance was so good!). 
Diving into myself and letting my body take the lead during creative dancing.
Meeting like-minded people and dreaming big.
Sharing the excitement and interesting new ideas.
Freeing myself from plans for the future and fears of not succeeding.
Warming up for the exam and feeling sure about myself and my strengths.
Letting the tears flow like a river during a strong choreography.
Standing on stage calm and ready to perform.

I feel stronger than before.
This experience brought me one step closer to myself and happiness.
Thank you MMM summer school!
Can't wait to come back next year!

Πόσο τυχερή είμαι

Μέσω Γερμανίας και Βελγίου φτάνουμε σε μια θάλασσα αλλιώτικη, το χρώμα γκρι-γαλάζιο-μπεζ της σκόνης, όλα μαζί. Και ακοίγω την πόρτα, κατεβαίνω και μυρίζω θάλασσα, ακούω γλάρους, ανασαίνω βαθιά. Γεύομαι ζουμερά καλοκαιρινά φρούτα με φόντο τη θάλασσα σαν πίνακα του Μονέ. Πραγματικά μου έκανε εντύπωση πόσο καλά το έχει αποτυπώσει ο Μονέ, που μόλις το είδα το τοπίο, νόμισα ότι το ξέρω από κάπου, είχα την αίσθηση ότι το έχω ξαναδεί.

Ο πορθμός της Μάγχης. Ένα όνειρο που ήταν καλά κρυμμένο μέχρι να συμβεί. Πετούσα από χαρά στο κατάστρωμα, με μάτια γεμάτα περιέργεια, ανυπομονησία και τρελή χαρά. Και εμφανίζονται από μακριά the white cliffs of Dover, βγαλμένα από χαζο-ρομαντική τανία εποχής, τέλεια!!

Χαζεύω το φως της πανσελήνου στη θάλασσα της Μάγχης από το παράθυρο της σοφίτας. Στην αγγλική εξοχή. Ακούγοντας την Julie London στη μελωδία του blue moon. Αξία ανεκτίμητη.

Είμαι κατακουρασμένη αλλά δεν θέλω να πάω για ύπνο γιατί αυτή η στιγμή είναι πανυπέροχη, μοναδική, για τέτοιες στιγμές ζω.

Τόσο τυχερή είμαι.