Το καλοκαίρι περιμένοντας θα περάσει

Φέτος είμαι από τους πολύ λίγους που θέλουν να περάσει γρήγορα το καλοκαίρι.
Μαράζω σιγά σιγά σαν φυτό που ενώ "υπό κανονικές συνθήκες" καρποφορεί
μόνο ισχνά βγάζει τώρα άνθη
δύναμη δεν έχει για τα φρούτα
Το ποτίζουν
μα λείπει το αλάτι.
Η παρέα του;
Πώς ν' ανθίσει μόνο του το φυτό;
Οι γονείς δίπλα,
μα του τρων το χώμα και το λίπασμα.
Κι ένα φυτό δεν μπορεί να φύγει.
Ευτυχώς που είμαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Περιμένοντας θα περάσει ένα αδιάφορο καλοκαίρι.
Βαρετή ζωή, χωρίς σκοπό,
ουσία, φίλους.
Πώς να νιώσεις;
Πες μου εσύ γιατί εγώ μόνο νιώθω.

Μπορεί να περάσει γρήγορα ο Ιούλιος και ο Αύγουστος;
Μπορούν να αργήσουν να περάσουν τα επόμενα δύο χρόνια;
Όσο επιλέγω ανωριμότητα θα την έχω;
Μήπως θα αναγκαστώ για να ωριμάσω;
Θα σκάσω θαρρώ.
Μην απορείς που δεν με παίρνει ο ύπνος τις νύχτες.
Δε φταίει η ζέστη.
Οι σκέψεις δίνουν το γρήγορο ρυθμό στην καρδιά, το άγχος θριαμβεύει και η Βανίλια αρχίζει να πικραίνει ξανά..
(και χώνεται με τη μούρη στο καρπούζι να ξεχαστεί!)