Το κορίτσι στο μάθημα

Κοιτάζει προς τον "πομπό της γνώσης", σημειώνει, προσέχει, αγχώνεται,
συνεχίζει με θάρρος και πείσμα να γράφει
σημαντικά και ασήμαντα.
Ξάφνου να σου ξανά τα μυγάκια στις πατούσες
και σ' όλο της το σώμα
Τινάζεται ελαφρά στρίβοντας το κεφάλι
και τότε
το βλέμμα της πέφτει στο "αττικόν φως" που λούζει τα ντουβάρια του κυλικείου
Έξω κάθονται πίνοντας τον καφέ τους συμφοιτητές.
Αλλά το κεφάλι της ασυναίσθητα στρέφεται ψηλότερα, στον ουρανό,
"Αισθάνεται" μια πεταλούδα
Που φεύγει για το πιο άγριο λιβάδι,
Για το πιο δροσερό βουνό
Και φτάνει στην Αφρική --πώς τα κατάφερε--, στη Χονολουλού
Αρπάζει ένα μπαμπού και σαν άλλος ένας Ευρωπαίος εξερευνητής προχωρά στα άγρια δάση του Αμαζονίου,
Ιθαγενείς η παρέα της,
συνεννοείται άψογα, επικοινωνεί σε όλες τις γλώσσες
και σε καμία αν δεν θέλει.
Πολύ ψηλά κρατούσε το κεφάλι και κάποια στιγμή την πόνεσε λίγο.
Τρίβει με το μικρό ζεστό της χέρι το πίσω μέρος του λαιμού,
αλλά μουτζουρώνεται με το στιλό.
Τι είναι αυτό στο χέρι μου; Α, ναι, είμαι στη σχολή. Πού πήγαν όλοι;



Στην αγαπημένη μου Β.