Την ίδια περίπου εποχή πριν 3 χρόνια. Και πάλι επίκαιρο.
Mαζεύω τα πεσμένα στάχια να σου στείλω λίγo ψωμί,
μαζεύω με το σπασμένο χέρι μου ό τι έμεινε απ' τον ήλιο
να σου το στείλω να ντυθείς. 'Εμαθα πως κρυώνεις.
Την πράσινή σου φορεσιά να την φορέσεις την Λαμπρή!
Θα τρέξουν μ' άνθη τα παιδιά.Θα βγούν τα περιστέρια,
κ' η μάνα σου με μια ποδιά, πλατιά, γεμάτη αγάπη!
Πάρε όποιο δρόμο, όποια κορφή, ρώτα όποιο δένδρο θέλεις
Μ' ακούς; Οι δρόμοι όλης της γης
βγαίνουνε στην καρδιά μου!
Μην ξεχαστείς κοιτάζοντας το φως.Τ' ακούς;.. Ναρθείς!
Νικηφόρος Βρεττάκος
that's me Vanilla
- Vanilla
- Λατρεύω τον Claude Monet, τα κυριακάτικα απογεύματα και το μπλε του ουρανού τις ενδιάμεσες ώρες, τους φίλους μου, τη φύση, τη ζωή.
No comments:
Post a Comment